Soms lijkt het alsof ouderschap één groot jongleeroptreden is, of misschien voel je hem beter als ik zeg dat je de keeper bent van een voetbalteam, (lees: dit zou wat meer bij mij passen gezien mijn voetbalverleden al was ik meer aanwezig dan dat ik over het veld rende want echt een talentje was ik niet, maar toch heb ik het enkele jaren volgehouden).  

Deze blog gaat over de eerste week na de vakantie. Dit betekend voor Fien weer naar de peuteropvang en kinderopvang en onze Jeppe naar groep 2. 

Deze zomer viel het me pas echt op dat we eigenlijk veel minder lopen te slepen. De wagen (buggy) kan steeds vaker blijven staan en die volle luiertas vol met ditjes en datjes is ook bijna niet meer nodig. Gaan we ergens heen dan redden we het gemakkelijk met een extra setje kleding, dit doen we vaak in één rugzakje en hup de auto in of fiets op! 

Bij ons op school doen ze het ene jaar een schoolreisje en het andere jaar een uitgebreide slotdag. Jeppe viel in groep 1 gelijk met zijn neus in de boter want hij mocht dat jaar gelijk mee op schoolreisje, waarheen? Toverland! 

Toen Fien drie jaar werd, hebben we meteen haar speen afgepakt. Dat leidde tot een dramatische periode van twee weken: ze kon moeilijk in slaap vallen, was onrustig, viel overdag in slaap en miste duidelijk haar speen. Na die twee weken leek het ergste voorbij. Ze viel makkelijker in slaap en werd niet meer zomaar midden in de nacht wakker.

Ik heb twee tutters, twee tutters? ja twee kindjes die het liefste de hele dag met een speen in rond liepen. Vanaf begin af aan was dit al het geval en dat bedoel ik vanaf de geboorte.