Ik ben helemaal verzot op podcasts, ik luister als het kan elke dag wel. Tegenwoordig loop ik dus geregeld met een koptelefoon door het huis. Voordelen: ik hoor de kinderen en hun gegil minder, ik wordt voorzien in een van mijn favorieten: crime story's en ik leer van alles bij over het rechtssysteem en hoe bepaalde personen kunnen ontsporen en als  laatste als ik aan het wandelen ben en ik luister een podcast dan gaat de tijd zo veel sneller, heerlijk even 'verdwijnen' in een verhaal. 

Emmy, onze hulp. Degene die ons op weg helpt. Ja, we hebben haar inzet voor hulp,  ze is een pedagogisch medewerker. Waarom? Omdat Jeppe af te toe (best vaak) heftig is dan heb ik het niet over een dagje of een paar uur. Dit lieve jongetje staat AAN, vanaf 's morgens tot 's avonds laat en heeft energie.. ik weet niet eens waar ik het mee moet vergelijken. Hij is onbezonnen, ziet geen gevaar, heeft een zeer creatief brein en neemt niet snel genoegen met nee. Hem tegenspreken? Dan wordt hij boos, krijgt een driftbui of is heel erg verdrietig of zijn zusje moet het ontgelden (over de spullen die hij sloopt nog niet eens gesproken).  Het lijkt met tijd en wijlen of we niet bij hem binnen komen, terwijl hij slim zat is om ons te  begrijpen (heel goed zelfs). 

Maart, als ik aan Maart denk dan denk ik aan mijn lieve oma. Haar geboortemaand en de maand dat ze er een naamsgenootje bij kreeg. Mijn dochtertje heeft namelijk dezelfde naam als mij oma! Vandaag een klein eerbetoon aan mijn lieve maar ook pittige oma. 

Het is wel weer een keer tijd voor een update over onze twee (b)engeltjes. Ik deelde eerder dat het best wel pittig was en hélaas kan ik nog niet aangeven dat dit echt anders is geworden.

Zoals in mijn eerder blog beschreven zitten wij midden in het proces: basisschool zoeken.

Momenteel zitten we vol in het kiezen van een passende basisschool en jeetje wat vind ik dit een dingetje. Je zou zeggen, hoezo? Er zit één school in het dorp, dan is de keuze toch zo gemaakt? Ja... dat lijkt zo. Maar in onze regio is VSO, BSO en alle vormen van opvang een grote ramp en ik wil toch wel heel erg gaan 24 uur blijven werken (en dan niet over 5 dagen verspreid, me werk ziek me aankomen). 

Het proces van zindelijkheidstraining is best wel een mijlpaal in de ontwikkeling van een kindje en kan zowel opwindend als uitdagend zijn voor zowel ouders als het kleintje zelf. Met de juiste aanpak en geduld kan deze overgang best wel soepeler verlopen maar je hoort ook vaak genoeg de horrorverhalen en wanneer ze richting de 4 gaan en het lukt niet .. wordt het toch wel een beetje spannend want met 4 moeten ze naar school en dus zindelijk zijn. 

Het moederschap is een hectrische en avontuurlijke reis vol onverwachte wendingen. Op voorhand kan je, jezelf geen voorstelling maken van waar je allemaal tegenaan gaat lopen. In sommige gevallen denk ik dat dit echt het mooie is aan deze 'rol' maar het kan ook wat beanstigd zijn want je wordt zo terug geworpen op je eigen gevoel. Want laten we eerlijk zijn we doen het allemaal op onze eigen manier en we hebben allemaal hele verschillende meningen over wat goed en fout voelt. 

Hoooi, daar ben ik weer in het nieuwe jaar, 2024! Even een radiostilte hier maar die kennen jullie wel van me en ik had echt even nodig om in2024 te landen en op gang te komen. Heel eerlijk zijn we ook al 2 maanden aan het kwakkelen met onze gezondheid, we gaan van griep naar griep naar griep. 40 graden koorts is momenteel geen uitzondering en zodoende had ik even wat rust nodig de afgelopen weken. De kerstvakantie (die overigens weer mega snel om was) kwam dus als geroepen maar ook de eerste weken van januari had ik nodig om even 'op adem' te komen.

Van de week was ik ineens verdrietig, ik merk dat ik op mijn werk gewoon echt niet meer de scherpte heb die ik voor mijn twee kindjes had. Ik kon toen hele lijsten vlekkeloos invoeren en maken zonder ook maar één fout te maken.. of ik haalde er zelf de fouten uit. Nu moeten mijn documenten gewoon telkens nagekeken worden omdat ik hele kleine domme foutjes maak. En elke keer weer zeg ik tegen mezelf  kom op Merel, goed controleren, niet te gehaast je wilt kwaliteit leveren maar ik blijf tegen dezelfde fouten aanlopen, keer op keer op keer. Zo schrijf ik standaard namen verkeerd (best lastig als je op de HR afdeling werkt), draai ik dingen om, haal ik mensen door elkaar, ik zie soms velden die ingevuld moeten worden niet (kijk er gewoon volledig overheen) en zie meer zo snel een logica als voorheen. 

Soms vraag ik me wel eens af, is het momenteel in, om overal iets van te vinden en dit heel open en direct te delen? Alsof men ineens alles wat hij/zij vind te moeten delen. Zijn we onze bescheidenheid verloren, is de nieuwe norm dat iedereen zijn mening uitschreeuwt en soms zelfs probeert op te dringen aan een ander. Kun je soms niet even slikken en je mond houden? Ook al staat de mening van iemand anders volledig haaks op wat wij vinden? 

Ik zat afgelopen vrijdag met een sollicitant aan tafel, een dame met twee dochters, een van 17 en een van 19. Ze wil graag 4 dagen in de week werken, wanneer? Maakt niet uit, al is ze het lange weekend met de vrije vrijdag wel gewend. Verder... is ze vrij in haar planning. De twee meiden gaan hun eigen gang er hoeft geen oppas meer geregeld te worden die meiden redden zichzelf wel..