Ik heb twee tutters, twee tutters? ja twee kindjes die het liefste de hele dag met een speen in rond liepen. Vanaf begin af aan was dit al het geval en dat bedoel ik vanaf de geboorte.
Gek van één merk!
Fien en Jeppe hebben beide allebei spenen van BIBS gehad, andere merken hoefde ze beide niet. Ik bestelde om de 4 a 5 maanden weer een aantal nieuwe varianten en andere kleuren. Jeppe kreeg de jongenskleuren (zwart, blauw, beige) en Fien de meisjeskleuren (roze, wit, paars, rood, crème) zodat we ze uit elkaar konden houden. Ze begonnen beide met maat 1 en gingen vervolgens over naar maat 2, maar omdat deze spenen bestaan uit materiaal wat 'uitgerekt' kan worden zijn we nooit overgegaan naar maat 3. Dit omdat ze de maat 2, zover uittrokken dat ze er zelf een maat 3 van maakte. Uiteindelijk heb ik dus nooit gebruik gemaakt van de 3e maat.
Jeppe zijn speenverhaal
Jeppe sliep al vrij snel in zijn eigen kamer. Met 8 weken sliep hij voor vast in zijn eigen kamer in zijn eigen ledikantje, wat er toen voor ons ontstond was nieuw want hij maakte gebruik van een speentje. Af en toe moesten we zijn kant op om hem zijn speentje te geven omdat hij deze niet meer kon vinden. Maar achteraf gezien was dit echt maar af en toe (lees: weten we nu na de komst van zijn zusje). Wel kozen we ervoor na een tip op het internet om als hij ging slapen, meerdere spenen in zijn bedje te leggen met een knuffeltje of een doekje eraan. Dit zodat hij ze minder snel kwijt was en gemakkelijker kon terug vinden. Deze tip werkte voor ons prima, door er iets van gewicht aan te hangen bleef hij ook beter in zijn mondje zitten.
Jeppe was verder heel erg aanhankelijk aan zijn speen, het liefste had hij hem overdags de hele dag in. Dit begonnen we met zo'n 2,5 jaar wel meer af te bouwen. Hij mocht de spenen bij voorkeur alleen in tijdens een dutje of 's nachts. Maar eerlijk is eerlijk, hij ging wel altijd mee en kreeg hem soms ook in als hij overstuur was of even een rustmomentje kon gebruiken.
Met 2,5 jaar begonnen we ook met het verhaal dat als je drie jaar bent je geen baby meer bent en je dan geen speen meer mag. Geen verhalen over opsturen, begraven, op de post doen, etc. nee gewoon vanaf drie jaar bent je groot en mag je geen speen meer. Dit hebben we echt meerdere keren herhaalt tot hij het ook zelf ging vertellen tegen andere.
En toen brak de dag aan dat Jeppe jarig was en 3 jaar oud werd. En ondanks dat wij dachten nou dat wordt helemaal niks leverde hij toen hij wakker werd op zijn 3e verjaardag zijn speen in en was heel stellig, vanaf drie mag je geen speen meer. Hij heeft er de eerste avond even moeite mee gehad (met inslapen) maar dit was al vrij snel over. Vervolgens heeft hij er nooit meer na gevraagd, ondanks dat zijn spenen bij Fien (zijn zusje) terecht kwamen en die er ineens non stop mee in haar mond liep. Echt ontzettend knap want je hoort geregeld andere verhalen.
En dan het verhaal van Fien
Onze Fien was een heel ander verhaal, behalve dat zij ook vanaf het begin af aan verzot was op haar speen. Alleen zij sliep zo'n 8 a 9 maanden op onze kamer pal naast mij. Daarbij maakte zij er een spelletje van om soms wel 24 keer per nacht de speen uit te spugen zodat ik hem er opnieuw in deed. Nou was zij sowieso de eerste 9 maanden bijna alleen maar aan het huilen en werd er weinig geslapen. Het consultatiebureau heeft mij op een gegeven moment het advies gegeven om maximaal 4 keer per nacht de steen terug te geven omdat ze er gewoon een spelletje van maakte voor aandacht. Dit heb ik geprobeerd en dit werkte, ze kwam nog wel geregeld maar het nam wel af. Verder hielp het bij Fien niet om iets aan de spenen te hangen, ze gooide ze expres uit en kon ze niet snel terug vinden.
Ineens een echt spenenmeisje
Verder was Fien eigenlijk tot het moment dat Jeppe stopte met zijn spenen niet zo extreem aan de spenen gehecht zoals we kende van Jeppe maar toen... Toen alle spenen van haar werden was ze ineens helemaal verzot op de spenen. Het liefste had ze, ze de hele dag in. Het liefste liep ze ook met allemaal, dus soms wel met 5 tegelijk. Dat heb ik vrij snel terug gebracht naar 3 spenen en op een gegeven moment alleen nog tijdens haar slaapjes of om rustig te worden. Ik had er altijd wel een in mijn tas en slapen zonder speen dat deed ze echt niet.
En toen werd ze drie jaar..
Langzaam kroop ook haar leeftijd richting de 3 en begonnen we het hetzelfde verhaal als van Jeppe bij Fien waarbij Jeppe stellig mee deed. Alleen Fien was hier niet zo gevoelig voor en zei gewoon stellig 'nee'. Uiteindelijk nam ze het wel over dat de speen bij 3 jaar weg moest maar of ze er echt achter stond.. niet echt. Toen ze drie jaar werd hebben we dan ook haar speentje afgepakt. Alleen dit ging echt niet zo gemakkelijk als bij Jeppe. Het inslapen was een drama, en dan heb bik het niet over alleen de eerste dag nee we hebben er ongeveer één maand last van gehad. De eerste week waren we tot wel twee uur bezig om haar rustig te krijgen. We merkte toen pas hoe verslavend zo'n speen is, het is gewoon een middel om rustig te worden en dat viel nu weg. Het resultaat? Vele huilbuien, de hele nachten met Fien opzitten, driftbuien, niet kunnen inslapen, wanneer ze tussendoor wakker werd (in de nacht) niet meer opnieuw kunnen inslapen.. Ik vond het nogal een dingetje.. Na twee weken werd ik er echt helemaal gek van, ik dacht wanneer houdt dit nou een keer op? Na een maand konden we eindelijk zeggen dat ze rustiger werd. Maar tot op heden merk je dat ze er nog steeds af en toe last van heeft. Ze vraagt er niet naar maar de spenenverslaving zat diep. Vooral Jeroen is degene die haar rustig krijgt, bij haar heel gelegen en een trucje heeft geleerd namelijk: rustig gaan liggen, oogjes dicht en dan val je vanzelf in slaap. Dit tructje noemt ze tot op de dag van vandaag op als ze gaat slapen en als afsluiting doen we even 'neusje/neusje'.
Mijn tips?
- consequent blijven, als je de keuze maakt blijf erbij!
- Hou moed, het komt goed al heb je een lange adem nodig!
- Vertrouw op het proces, al lijkt het of ze er echt niet zonder kunnen uiteindelijk lukt het!
Reactie plaatsen
Reacties