Lekker met de handen bezig zijn!
Soms krijg ik gewoon zin om iets met mijn handen te maken. Dat kan van alles zijn: een luchtige cake, een versgebakken zuurdesembrood, een vrolijke traktatie voor de kinderen, een zelfgemaakt cadeau pakket of een zelfgemaakt armbandje. Tijdens zo’n creatieve bui ontstond het idee om eens een heel andere vorm van creativiteit te proberen: pottenbakken!
Een middagje freubelen met klei!
Pottenbakken, het is volgens mij helemaal hót op dit moment. En zo kwam ik ook op het idee om eens een cursus of workshop te gaan volgen. Mijn zusje hoorde ik over hetzelfde en zo ontstond het idee om haar een dagje pottenpakken cadeau te geven. Want eerlijk is eerlijk het is elke keer weer een uitdaging om iets leuks te verzinnen voor elkaar op onze verjaardagen. Dus vinden wij het tegenwoordig veel leuker om een leuke activiteit in te plannen.
De eerste keuze die gemaakt moest worden was, wat gaan we doen? Want er is namelijk een verschil tussen draaien en handwerk. Eerlijk gezegd had ik geen idee wat leuker zou zijn maar naar wat speurwerk op het internet leek het draaien me toch net iets leuker en ik moest stiekem ook gelijk denken aan de scene van de Ghost (lekker romatisch i know) waarin er heel sexy potten wordt gedraaid door een stel. Niet helemaal wat ik in gedachte had met zijn zusje (haha) maar moest er toch aan denken. Dus besloot ik, een cursus draaien it is!
Waar gaan we naartoe?
In dit geval wist mijn zusje al dat ze dit wilde gaan doen dus zocht ze met mij mee. Aangezien zij woonachtig is in Beuningen hebben we ook gezocht in de omgeving Nijmegen. Je ziet toch dat dit soort cursussen snelle in een grote stad aangeboden worden. Dit omdat er daar waarschijnlijk mee animo voor is dan in een klein dorpje. Zo kwamen we terecht bij Keramiek atelier Nijmeegs Blauw
Hier werd een workshop aangeboden voor ongeveer 3 a 3,5 uur waarin de basis van het pottenbakken door middel van draaien werd toegelicht. Hier betaalde ik voor twee personen €110,- euro voor oftewel €60 euro per persoon.
Wat hebben we gedaan?
We begonnen met een korte uitleg, waarna we allemaal plaats mochten nemen achter een draaischijf met een klomp klei erop. Simpel, dacht ik nog… maar dat bleek al snel een misvatting.
Stap voor stap legde de docent uit hoe je van zo’n klomp klei een beker of schaaltje maakt. En geloof me, dat is echt een kunst op zich. Te hard duwen, en je hele creatie stort in. Te zacht, en er gebeurt helemaal niets. Het is een constant gevecht tussen kracht en precisie en bij mij won de klei het vaker dan ik.
Mijn zusje bleek er wat meer gevoel voor te hebben; haar handen bewogen soepel en gecontroleerd, terwijl ik regelmatig hulp of correctie kreeg van de docente. Toch was het ontzettend leuk om te doen. Je merkt wel hoe rustgevend het kan zijn om met je handen bezig te zijn.
Na een hele tijdje mochten we trots ons eigen potje drogen door middel van een soort föhn. Daarna werd het voorzien van een laagje glazuur, te kiezen uit een paar basis kleuren.
Eerlijk is eerlijk, ik had het mis.
Eerlijk is eerlijk: het was een stuk moeilijker dan ik had verwacht en eerlijk gezegd leverde het me minder plezier op dan gehoopt. De workshop bleek behoorlijk gehaast, we hadden maar een korte tijd om iets te maken en met zeven deelnemers (waarvan twee Engelstalig) vloog de uitleg voorbij. Omdat er tussendoor vertaald moest worden, ging er wat extra tijd verloren en moest ik de instructies in het Engels proberen te volgen. Dat maakte het net iets lastiger om goed mee te komen.
We kregen maar kort de kans om te oefenen en een potje te draaien, waardoor ik soms het gevoel had dat ik vooral aan het haasten was in plaats van echt te leren van de docente. Het was absoluut interessant om eens te proberen, maar ik merkte dat dit niet helemaal mijn vorm van creativiteit is.
Ik denk dat boetseren of ander handwerk me beter zou liggen. Nu ik het verschil heb ervaren, lijkt het me veel rustgevender om echt met je handen te werken, zonder draaiende schijf, maar gewoon in alle stilte iets op te bouwen uit klei. Grappig hoe je mening kan veranderen zodra je het zelf probeert!
Feedback achteraf
Aan het einde van de workshop vroeg de docent nog of we feedback hadden. We vertelden haar dat het zeker leuk was om te doen, maar dat het allemaal wat gehaast voelde voor de beperkte tijd die ervoor stond. Ze gaf eerlijk toe dat ze dat zelf ook zo ervaarde.
Volgens haar zou een meerdaagse cursus verspreid over ochtenden of middagen wellicht beter werken. Dan heb je echt de tijd om te oefenen, te leren en ook van elkaar te observeren. Een idee waar wij het helemaal mee eens waren. En blijkbaar heeft ze er iets mee gedaan, want ik zag inmiddels dat er geen ééndaagse workshops meer worden aangeboden, maar juist meerdaagse cursussen. Een mooie ontwikkeling, want dat geeft toekomstige deelnemers de kans om er echt in te groeien.
Het resultaat
Een paar weken later konden we ons zelfgemaakte potje ophalen, helemaal afgebakken en geglazuurd. Zie hierboven het resultaat! Links dat van mijn zusje, rechts het mijne. En zeg nou eerlijk… héél bijzonder is het niet geworden. De kleuren vielen wat flets uit, en het eindresultaat kwam niet helemaal overeen met wat ik in gedachten had.
Eerder deed ik een workshop keramiek schilderen en dat gaf een totaal ander, veel sprekender resultaat. Dit keer bleef het allemaal een beetje “net niet”. Natuurlijk is het leuk om van een klomp klei zélf iets te maken, maar om nou te zeggen dat het een pronkstuk is dat een plekje in de woonkamer verdient… nee, dat niet.
Voor mij dus geen vervolg in het draaiwerk, maar wie weet raak ik wel helemaal enthousiast van boetseren. Dat lijkt me een stuk meer mijn ding en daar richt ik mijn volgende creatieve pijlen op! Soms moet je gewoon een keer iets proberen om te weten dat het niks voor je is!
Reactie plaatsen
Reacties