wéér werken, en dan ook nog een nieuwe baan!

Ik was er weer aan toe, 17 a 18 weken thuis met eerste één en toen twee kindjes. Mijn verlof is voorbij gevlogen. Waar het hectisch begon met Corona en een overlijden.. sloot ik mijn verlof ook hectisch af. Namelijk een klein meisje die totaal haar draai nog niet heeft gevonden. Het was dus best spannend, want ik ging er nog elke nacht uit voor Fien en ze sliep ook nog steeds op onze kamer. Nu maakte dat in mijn verlof niet veel uit omdat ik op andere momenten van de dag kon slapen en uitrusten maar ik denk dat ze daar bij mijn nieuwe werk iets anders tegenaan kijken. 

Want ja, ik begon na mijn verlof ook nog eens met een nieuwe baan. Met een lach en en traan nam ik afscheid van mijn oude baan waar ik 6 jaar lang met ups and downs heb gewerkt. Het deed oprecht 'pijn' om afscheid te nemen maar het voelde ook als goed zo.

Ik was toe aan iets nieuws, iets dichterbij en voor mijn gevoel iets minder stressvol werk. Ik was denk ik nog geen 4 weken geleden bevallen toen ik op indeed eens een kijkje nam naar banen in de omgeving. Een uur later had ik al twee sollicitaties verstuurd op twee HR functies. Beide in Geldermalsen bij voor mij bedrijven die ik enkel bij naam wel kende. 

Resultaat? Binnen een dag of twee was ik bij beide uitgenodigd op gesprek. Dat was best even spannend, want het liefste wilde ik alweer terug krabbelen. 

De ene sprak me wat meer aan dan de andere en dus ging ik vrij snel na mijn bevalling alweer in nette kleding op naar een mogelijk nieuwe baan. En.. er was direct aan tafel een klik en ik was direct enthousiast, daarnaast was het zo dichtbij.. een kwartier rijden en ik was er. Wat een luxe, na jaren rijden naar Den Bosch en een jaar naar Utrecht. File in File uit .. 1,5 uur enkele reis was geregeld de norm i.p.v. een uitzondering. 

Al snel volgende er een tweede gesprek en toen was het ineens snel geregeld, een mooi aanbod volgende en het was ineens definitief. En toen kwam het moment dat ik mijn huidige werk moest informeren. Vol met hormonen belde ik mijn leidinggevende (die zelf net bevallen was) en vertelde ik dat ik helaas niet meer terug zou komen, daarna maakte ik het telefonische rondje af met wat andere collega's. De tranen vloeide want heel stiekem vond ik het ook gewoon jammer.. ik kan mezelf loyaal noemen en vind afscheid nemen lastig. Ik zat niet op de schopstoel maar koos in dit geval voor mijn gezin. 

De gedachte was dat ik sowieso veel eerder bij de kindjes zou kunnen zijn als er iets is (ziek, zwak of misselijk) maar ook dat de stress van mijn huidige functie wat minder zou worden omdat ik al uitdaging genoeg heb thuis met 2 kleine (b)engeltjes. 

Eerste dag

En toen enkele weken later was het dan zover, ik ga weer werken en ook nog eens op een hele nieuwe plek. met nieuwe collega's en in een andere rol. Best spannend! De eerste dag was enorm wennen, vooral omdat mijn directe collega (ook direct de vrouw van de directeur) me niet kon opvangen en ik dus eigenlijk direct zelfstandig aan de slag moest. Toch voelde het ook ergens wel direct goed, ik durfde direct mezelf te zijn en laten zien. Iets wat ik best belangrijk vind, want ik ben nou eenmaal wel een 'apart/excentriek' figuur. 

Het was eigenlijk best gek hoe snel zaken al weer als vertrouwt voelde, en hoe snel ik weer in het werkproces zat, al gauw voelde het vertrouwd en wist ik mijn weg te vinden. 

Best pittig 

Ondanks dat ik het naar mijn zin heb vind ik het geregeld ook wel pittig. Er liggen toch behoorlijk wat uitdagingen in het werk en met een klein meisje wat totaal nog geen structuur heeft en me geregeld nachtenlang bezig houdt is het soms pittig om ook nog eens om de week 4 dagen te werken. Jeppe moet wennen aan de nieuwe situatie : 2 dagen naar de opvang, 1 dag om de week naar oma Lienden en op vrijdag altijd naar Oma Tiel. Maar ook het feit dat Fien overal mee naartoe gaan en hij de aandacht moet verdelen. Soms voelt het alsof de kinderen een soort ''zwervers' zijn die van adres naar adres gaan en daar heb ik best af en toe moeite mee. Ondanks dat ik er van overtuigd ben dat ik een leukere mama ben al ik werk. De balans is alleen met twee kids af en toe volledig zoek, mede omdat ik ook gewoon veel te veel wil. 

En uiteraard krijgen we ook nog eens behoorlijk wat voor onze kiezen in de eerste maanden.  In de eerste maand krijgen ze beide de waterpokken en Jeppe krijgt last van enorme driftbuien vooral bij oma Tiel. Dit vergt de nodige aandacht dus het is stiekem best fijn dat al snel na mijn start de bouwvak begint en we 3 weken met zijn viertjes zijn. 

September 2022

Nu zijn we alweer enkele weken aan de slag na de bouwvak en blijft het af en toe knagen.. ik heb de balans nog niet volledig gevonden maar voor mezelf wel besloten dat ik leading ben. Ik probeer echt de mening van andere (dichtbij en mensen die verder van ons af staan) te negeren. Ik mag het soms gewoon vervelend vinden als ik weer moet werken maar ik mg het ook heerlijk vinden om weer een werkdag aan de slag te gaan. Zolang is hierin de balans kan vinden is het voor mij prima, ik ben er nog niet maar ik ben wel onderweg. Het blijft in mijn beleving maatwerk, wat de één past, past de ander niet maar respecteer elkaar in de keuze. 

Deze week heb ik er na vandaag weer 4 dagen opzitten en ben ik blij dat het er volgende week maar 3 zijn. Balans is de key! Fijn weekend alvast.