De kraamzorg, de wondere wereld.. waar je pas mee te maken krijgt als je bij de verloskundige bent geweest. Je hoort er wel eens wat over bij een ander of ziet er een als je op kraambezoek gaat. Heel eerlijk wist ik niet zo goed wat deze dames altijd deden, en heel kleinerd dacht ik dat ze voornamelijk hielpen met het huishouden. Nu achteraf ben ik zo blij dat ze veel meer dan dat doen en ben ik echt blij dat wij in Nederland gezegend zijn met zo'n vorm van hulp!
Geschiedenis
Laten we beginnen met een stukje geschiedenis (gewoon omdat ik dat leuk vind)! Ik vond op de volgende website : https://www.procarekraamzorg.nl/de-geschiedenis-van-de-kraamverzorgster/ de volgende toelichting :
Krab je veel aan je buik tijdens je zwangerschap, dan krijg je een kindje met veel haar. Veel misselijk in de eerste drie maanden? Gefeliciteerd: je krijgt een meisje. Zitten er plots veel vreemde katten bij je op schoot? Dan ben je vast zwanger. En azijn drinken zou je bevalling makkelijker maken. Zo maar wat bakerspraatjes die in het begin van de vorige eeuw aan de orde van de dag waren. Zij waren de voorlopers van de kraamverzorgsters die we vandaag de dag kennen. Hoe is de kraamzorg door de jaren heen veranderd?
Van Bakers tot kraamverzorgsters
De kraamzorg werd vroeger door bakers gedaan. Dit waren vrouwen die vrijwel alleen in de praktijk geleerd hadden om ‘’kraamzorg’’ te verlenen. Echte opleidingen en cursussen bestonden tot ongeveer 1900 niet, en pas vanaf 1923 werd er toezicht gehouden op de kwaliteit van de kraamzorg.
Thuisbevallingen
Veel vrouwen bevielen thuis, onder begeleiding van een vroedvrouw of huisarts. Daarna kwam de baker in huis. Dat was vaak langer dan een week, en ze maakten ook lange dagen. Soms bleven ze wel wekenlang bij het gezin en werkten ze van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Ze zorgden voor moeder, het kindje en de rest van het gezin en huishouden, maar wel op hun eigen manier: volledig met gebrek aan een handboek of het woord ‘hygiëne’. Het sterftecijfer onder moeders en baby’s was dan ook hoog. Rond 1900 stierf 1 op de 7 baby’s voor hun eerste verjaardag.
Toen men ontdekte dat bacteriën hier vaak de oorzaak van waren, begon het opleiden van de bakers. Het introduceren van opleidingen ging niet zonder slag of stoot: veel bakers konden destijds simpelweg niet lezen en schrijven, dus het leren van die nieuwe theorie was lastig. Maar er werd doorgezet.
Van praktijk naar theorie
Het Witte Kruis startte in 1899 de eerste officiële opleiding voor bakers. Bakers die deze opleidingen afrondden, kregen een diploma, speld en uniform. Vanaf circa 1926 werden de opleidingen nog meer uitgebreid: wie kraamverzorgster wilde worden, moest nu anderhalf jaar lang in opleiding, waarvan zes maanden praktijkles in een kliniek. Een groot contrast met de originele bakers, die al hun kennis uit de praktijk haalden.
Na 1950 werden kraamverzorgsters opgeleid in internaten, waar ze 15 maanden lang alles leerden rondom kraamzorg, maar ook het huishouden. Ook werd er aandacht besteed aan pathologie en leerden de nieuwe kraamverzorgsters afwijkingen in het kraambed herkennen en rapporteren. Die switch naar meer medische zorg was mede mogelijk gemaakt doordat de kraamverzorgsters minder tijd kwijt waren aan het huishouden, dankzij de introductie van onder andere de wasmachine en stofzuiger.
Door de jaren heen is de kraamzorg enorm veranderd, en daarmee ook de opleidingen die professionele kraamverzorgsters volgen. Van bakerspraatjes is geen sprake meer: onze kraamverzorgsters kijken niet naar katten, en azijn raden we ook niet aan.
Belangrijk feitje / Unieke in de wereld
Laat dit even op je inwerken: Kraamzorg zoals we die kennen in Nederland is uniek. Geen enkel ander land ter wereld kent deze vorm van kraamzorgthuis, waarbij een professionele kraamverzorgende de zorg voor de moeder en pasgeborene op zich neemt. Hebben wij dan niet even heel veel geluk dat we hier geboren zijn?
Hoeveel kraamzorg krijg je dan?
In Nederland vinden wij kraamzorg zo belangrijk dat het opgenomen is in de basisverzekering. Iedere kraamvrouw in ons land kan aanspraak maken op minimaal 24 tot maximaal 80 uur kraamzorg, verdeeld over maximaal tien dagen.
Sinds 1 januari 2006 wordt binnen de kraamzorg het ‘Landelijk Indicatieprotocol Kraamzorg’ gehanteerd: een handleiding waarmee verzekeraars, verloskundigen en kraamzorgaanbieders in het hele land op dezelfde manier bepalen hoeveel uur kraamzorg een gezin mag ontvangen.
Onze keuze en intake
Ik ben zelf gaan google naar kraamhulporganisaties en kwam zo bij een aantal hulpen uit in de omgeving. Zelf kreeg ik een fijn gevoel bij : ''de waarden Kraamhulp'. Ik heb me dan ook bij hen aangemeld en kreeg al snel te horen dat ze ons binnenkort zouden bellen voor een intake gesprek. Ondanks de corona kon dit gelukkig toch wel bij ons thuis, ik geloof dat ze met een week of 26 langs kwamen. Tijdens de intake werden allerlei vragen gesteld over de thuissituaties, onze achtergrond, onze wensen qua bevalling, borstvoeding en waar we begeleiding bij wilde. Verder deden we een rondje door het huis en werd boven dus ook alles bekeken.
We kregen enkele taken/opdrachten mee:
- Onder het vloerkleed in de babykamer moest een anti slipmat komen
- Dit gold ook voor het aankleedkussen op de comode
- Er moesten wat artikelen bij Medipoint besteld worden (o.a. bedverhogers)
- We moesten een extra flesje alcohol aanschaffen, medische mondkapjes en een extra flesje met desinfecterende lotion.
- Kruiken moesten getest worden
Verder werd er echt niet gekeken naar hoeveel kleertjes of luiers en douchegel er aanwezig was. Dit had ik ergens een beetje verwacht gezien de grote waslijst aan babyuitzet die je overal voorbij ziet komen.
Onze wensen
Onze wens was verder om een kraamhulp te krijgen die ons goed kon begeleiden met de borstvoeding, ik wilde graag dat dit lukte maar er moest ook geen enorme druk op gelegd worden. Wat niet lukt, lukt niet! Verder hadden we geen wensen. Heel diep van binnen hoopte ik op een wat oudere dame met veel ervaring maar aan de andere kant een meid net van de opleiding heeft ook alles nog vers in haar koppie! Het gesprek voelde verder prima, we kregen een aantal papieren die we moesten bewaren voor na de geboorte en verder was het afwachten wie we zouden treffen.
Negatieve ervaring
Ik hoorde in mijn omgeving wel verhalen van kraamhulpen en organisatie die hun zaakjes niet goed op orde hadden. Echter ben ik iemand die graag eerst ervaart voordat ik een mening geef. En komt er een zeer ongeïnteresseerde vrouw/dame binnen waar ik totaal geen klik mee heb dan ben ik ook niet de beroerdste om de organisatie om een 'ander' te vragen.
Ik was eerder bang dat gezien de corona er geen kraambezoek toegestaan zou worden (hier werd namelijk wel over gesproken tijdens de intake) of dat het allemaal heel onpersoonlijk zou worden met mondkapjes maar ook dat bleek in de praktijk allemaal reuze mee te vallen.
We hebben 3 kraamhulpen gehad en ben alle drie was ik even blij, zelfs de overstappen vond ik geen probleem. Je leerde van de ene weer andere dingen dan van de ander. En als ik één ding geleerd heb is dat er totaal geen eenduidig advies is. Het is ook voor een groot gedeelte gevoelswerk en daar hou ik wel van! Je moederinstinct geeft je al een heleboel goede raad! Durf op je gevoel te vertrouwen ook al is het de eerste keer!
Reactie plaatsen
Reacties