Het is natuurlijk ook wel weer een dingetje, iets wat langzaam verdwijnt en niet meer terug zal komen. De echte babyartikelen verdwijnen langzaam uit het huis. Onze oudste van bijna 5 ligt alweer in een eenpersoonsbed. Nou kon hij nog prima in een peuterbedje maar hij wilde voor zijn verjaardag (oktober) heel graag een hoogslaper en dus kwam de welbekende Kubra in beeld. Ik scoorde deze voor de helft van het geld op marktplaats en kocht een nieuwe matras (vind ik toch wel frisser) en meneer ligt nu als een koning in zijn nieuwe bedje al is de hoogte nog wel even wennen. Maar je merkt dat het echt kleine er steeds meer uit gaat. Waar ik het aan de ene kant heel fijn vind dat ze steeds zelfstandiger worden mogen ze van mij ook echt nog wel even kind blijven. Wat er soms al uit hun mond komt doet mijn oren klapperen en als je ziet wat er al in groep één van de wordt verwacht is dat niet niks! Onze kleine meid gaat over een half jaar ook alweer naar school, dan is het tijdperk kinderopvang ook verleden tijd. Kijk hieronder die twee kleine kopjes eens, er zijn dagen dat ik me echt ineens oud voel en denk wow het gaat allemaal zo snel. Herkenbaar?