Opnieuw zwanger, ik keek er al naar uit toen ik net bevallen was. Had ik last van het lege buik syndroom? Ja, ik denk het wel! Ik miste het gerommel, de schopjes en hij was ook echt in een keer helemaal weg. Het scheelde nog maar een paar kilo met de start van mijn zwangerschap.. maar zo'n hele grote buik heb ik uiteindelijk ook niet gehad.
Van mij mocht het direct wel weer door, naar de volgende maar Jeroen dacht daar toch iets anders over. Toen de hormonen wat meer gezakt waren was ik het uiteindelijk wel met hem eens. Mijn lichaam moest toch wel de kans krijgen om te herstellen en we wilde ook gewoon genieten van ons eerste kindje.
Maar na een half jaar begon het toch wel weer te kriebelen en besloten we het maar aan het lot over te laten. We waren er niet enorm mee bezig, zo hield ik niet mijn ovulatie bij en probeerde ik niet perse van bil te gaan rond die periode. De vorige keer duurde het telkens ook zo'n 4 tot 6 maanden dus we verwachten dat dit. dit keer ook het geval zou zijn.
Nou .. dat bleek dus iets anders in elkaar te zitten, de 2e maand was het al raak en dus kwam ik er rond de 9 maanden van Jeppe achter dat er een zusje of broertje op komst was.
Waaraan merkte ik het?
Ik was ineens van de een op de andere dag, enorm misselijk en had een soort weeïg gevoel in mijn buik. Toen dit een hele dag aanhield ben ik 's avonds naar boven gegaan en riep nog van de trap naar beneden, ik ga toch even een testje doen! Jeroen was er zelfs zo weinig mee bezig dat hij dacht dat ik een coronasneltest ging doen. Toen ik hem naar boven riep en aangaf : 'ik denk dat Jeppe een broertje of zusje krijgt' stond hij me dan ook even met grote ogen aan te kijken.
De eerste weken
De eerste weken moest het nog even landen, de zwangerschap. Wel was ik enorm misselijk, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en soms werd ik er zelfs wakker van in de nacht. Dit kende ik helemaal niet vanuit mijn eerdere zwangerschap. Hier was ik 1x enorm misselijk en gaf ik 13 keer op een dag over maar daarna was het klaar. Teruggerekend heb ik dit uiteindelijk tijdens mijn 2e zwangerschap ook gehad net nadat ik wist dat ik zwanger was. Ik ben toen een zondag ziek geweest en moest overgeven, gelukkig geen 13 keer dit keer maar wel apart als je zo terug denkt dat dit opnieuw een signaal was. Echter was het deze keer iets anders want na deze zondag echt ziek zijn, bleef ik misselijk. Elke dag weer.. ik heb buiten deze ene keer op zondag niet hoeven overgeven maar ben wel zo'n 6 a 7 weken lang enorm misselijk geweest. Zo misselijk dat ik 's morgens moest kokhalzen als ik mijn tanden aan het poetsen was. Daarnaast heb ik mezelf aangeleerd om, om de 2 uur iets te eten om mijn maag 'gevuld' te houden. Daarnaast kon ik voor mijn gevoel 20 uur op een dag slapen, ik denk dat als ik had gewild ik zelfs rechtop of ik een stoel achter mijn computer in slaap had kunnen vallen. Ik ging het liefste direct na het eten naar bed en op mijn vrije dagen, deed ik met alle dutjes van Jeppe mee. Na een week of 7 namen deze kwalen beide af.. gelukkig.
De eerste periode heb ik me er dus doorheen gesleept door veel te slapen en regelmatig te eten. Ik vond dit gedeelte van de zwangerschap een stuk heftiger dan bij Jeppe. De weken daarna werd het eigenlijk alleen maar beter en tot nu toe heb ik echt geen klagen. Af een toe een beetje hoofdpijn, wat meer slaap nodig hebben en af en toe heb ik last van mijn stuitje (die ik gekneusd heb gehad bij mijn eerste bevalling).
Vind ik het heftiger?
Nee op de eerste weken na tot nu toe (20 weken) niet. Ik vind het vooral heel snel gaan, de eerste keer als je moeder wordt ben je zo gefocust op je zwangerschap en draait alles daar om. De 2e keer heb je al een vrolijk, druk kindje rondkruipen/wandelen (in mijn geval) en ben je daar druk mee. De weken vliegen voorbij, zo ben ik nu alweer op de helft..
We weten natuurlijk nog niet wat er komen gaat, maar voor nu ben ik er blij mee.
Reactie plaatsen
Reacties