Deze week maakte wij bekend dat we zwanger zijn van ons 2e kindje, op dit moment ben ik 14 weken 'onderweg' in deze nieuwe zwangerschap en is het voor onszelf dus al even bekend dat we er een kleintje bij krijgen.
Waarom pas na 14 weken verteld?
Dit keer hebben we expres wat langer gewacht met het vertellen omdat ik graag eerst mijn leidinggevende wilde informeren we wij elkaar door vakanties 6 weken niet zagen tot afgelopen maandag. Nadat ik haar had ingelicht hebben we het insta/facebook official gemaakt en een leuke foto geplaatst in toy story thema. We hebben het onze families en naaste vrienden uiteraard al iets eerder verteld want 10 weken mijn mond dicht houden ... dat gaat niet lukken. Wat ik daarnaast mee vond spelen is het feit dat wij (bewust) hebben gekozen om al na enkele maanden weer een poging te wagen voor een nieuwe kleintje en dit betekend dat Jeppe dus 9 maanden was toen we er achter kwamen zwanger te zijn. Ik ben wel een beetje bang geweest voor reacties van andere omdat we dus gaan voor de 2 onder de 2 jaar. Jeppe zal 1,5 maand zijn als de nieuwe nugget geboren wordt. Ik was bang dat mensen hier een mening over zouden hebben, maar wist wel dat dit onze keuze was. Het zal best pittig worden, en wellicht zal ik deze keuze nog wel een keer vervloeken maar ik vond het een mooie gedachte dat de twee kleintjes erbij hebben, lekker samen kunnen opgroeien, elkaar (redelijk) begrijpen en laten we wel wezen, we zijn dan ook sneller uit de luiertijd en alles zit van de eerste nog vers in het geheugen. Je hoeft niet na 2 of 3 jaar het wiel opnieuw uit te vinden. Voor ons wegen de voordelen op tegen de nadelen al respecteren we ook een ieder die een andere keuze maakt, leven en laten leven.
Zwanger worden
Ik was eigenlijk bijna direct na de zwangerschap al weer toe aan een tweede, ik vond het heerlijk dat getrappel in de buik en dat kleine jongetje op mijn borst. Ik kon niet wachten tot er weer een nieuw kleintje zou komen. Jeroen had dit gevoel (gelukkig) wat minder en zorgende ervoor dat we eerst even zouden wachten en van de eerste spruit zouden genieten. Toch na een half jaar, begon het weer echt te kriebelen. Dit mede omdat Jeppe zo'n enorm vrolijk en makkelijk mannetje is en we door zijn eerste jaar 'heen vlogen'. Daarnaast hadden mijn eerdere zwangerschappen twee keer 6 maanden op zich laten wachten, dus ging ik er vanuit dat dit, dit keer ook het geval zou zijn en wellicht wel langer. Jeroen ging hier in mee (zonder veel woorden, kwamen de condooms niet meer uit het nachtkastje). Dat vervolgens de tweede maand al een schot in de roos was hadden we eigenlijk niet verwacht. Toen ik op vrijdag maar misselijk bleef en na mijn werkdag naar boven liep en riep tegen Jeroen 'ik ga toch een testje doen', dacht hij dan ook dat ik het over een corona sneltest had i.p.v. een zwangerschapstest. Toen ik hem vervolgens naar boven riep en zei 'ik denk dat Jeppe er een broertje of zusje bij krijgt' stond hij mij dan ook even met grote ogen aan te kijken. Dit sloeg als snel om in : we can do this! Maar ook ik had even nodig om aan het idee te wennen, de eerste dagen deed ik dan ook meerder testen omdat ik het echt zeker wilde weten. Daarnaast sloeg ook een lichte paniek toe, want de eerste keer ging het mis en bleek bij de eerste echo het vruchtje niet meer te leven. Dit betekend ook deze keer weer : angst! Ik durfde dus nog niet te blij te zijn en plande een eerste echo met de verloskundige, 5 hele weken lang moest ik wachten tot we langs mochten komen. Maar heel eerlijk, deze vlogen voor bij. Tot nu toe vind ik de 2e zwangerschap vééél sneller gaan dan de eerste, het hele nieuwe is eraf en waar je de eerste keer alleen maar bezig met met de zwangerschap is dat bij de tweede minder, je heb er al een rondkruipen die veel aandacht nodig heeft dus de dagen vliegen voorbij.
Wat wel anders was is dat deze zwangerschap weer heel anders voelde en dan bedoel ik letterlijk : misselijk en oververmoeid. Waar ik bij Jeppe nergens last van had, ben ik deze keer van 's morgens tot 's avonds misselijk en kan ik de hele dag wel slapen. om 20.30 naar bed is géén uitzondering in de eerste weken. Aan de ene kant geeft dit ook wel een bevestiging dat het 'goed' gaat in de buik.
De eerste echo
En dan is het moment daar, we mogen 's avonds langskomen (TIP: plan je afspraak 's morgens anders ben je er de hele dag druk mee). Jeroen mag gelukkig mee en samen wachten we vol spanning in de wachtkamer tot we geroepen worden. Ik neem direct plaats bij het echo apparaat en dan neemt de spanning ineens enorm toe. Ik kan me ineens niks meer herinnering van de laatste keer en denk niks te zien bewegen op het beeld.. maar de verloskundige zoomt rustig in en dan daar het geen waar we op hoopte ... een kloppend hartje van ons nieuwe wondertje. We zijn dus ECHT zwanger, 1 april 2022 (geen grap) is de uitgerekende datum.
Ik zal jullie de aankomende tijd meenemen in dit nieuwe avontuur.
Reactie plaatsen
Reacties