De 'vluchtkoffer', wat moet erin?

De vluchtkoffer, een benaming die de verloskundige het liefste niet meer gebruikt omdat hij een nogal negatieve lading heeft. Alsof er gevlucht moet worden als er weeën beginnen. 

Toch is het handig om een tas of koffertje klaar te hebben staan vanaf zo'n 37 weken. Ik beviel met 38 weken dus de mijne stond net een weekje klaar. In mijn geval een knal roze koffer van Suit Suit, als reisverslaafde sprong ik een gat in de lucht toen ik deze koffer kocht maar helaas begon onderhand direct daarna de corona crisis dus deze koffer heeft nog geen vliegtuig gezien.. wordt die toch nog ergens voor gebruikt! 

En toen de volgende vraag, wat moet erin? uiteraard bleek google weer mijn beste vriend. Mensen verzamelde van alles en sommige nemen een hele inboedel mee. Ik besloot wat rond te vragen bij bekende en uit de lijstjes het broodnodige wat ik belangrijk vond in te pakken

Mijn lijstje werd als volgt:

• Een cordring ( alternatief voor de nagelklem). Deze klem gebruiken ze niet in elk ziekenhuis maar wel steeds meer, uiteindelijk is deze dus ongebruikt in de koffer blijven zitten omdat het ziekenhuis deze zelf gebruikte en bij Jeppe plaatst. 
• 3 setjes kleding voor de kleine deze stopte ik in zakjes op maat. Maat 50 en 56. Een rompertje, boxpakje, shirtje broekje een guitig mutsje en sokjes. Op de zakjes schreef ik de maat en welk setje de voorkeur had want leg een man in de hectiek maar eens uit welk pakje de kleine aan moet. Voor de zekerheid deed ik er nog een vestje maat 50 bij en een romper maat 44. Ik begreep van vriendinnen dat je zo door maat 50 heen bent als ze het al aankunnen dus had ik maar heel weinig ingekocht van maatje 50. Ik was er dan ook van overtuigd dat die 44 nooit gebruik ging worden. En je zult zien, meneertje was een maat 44 en verzoop in het boxpakje maat 50. Hij is de eerste 4 a 5 weken ook maatje 44 gebleven, dat kleine rompertje is dus nog meermaals gebruikt! 
• Een dekentje voor de kleine, voor in de auto (over de maxicosi)
• Een rol Dextro voor energie en een flesje water met tutje erop (gelezen dat dit handig was als een ander je wilde laten drinken). De rol ging onaangebroken weer mee naar huis, aangezien alles zo snel ging. Maar is uiteindelijk 's nachts in de kraamweek wel op gegaan omdat ik niet goed werd van de zweetaanvallen (hormonen) en suiker daarbij een beetje hielp omdat ik 'flauw' werd. De fles werd in het ziekenhuis niet geopend maar werd wel na de bevallen my new best friend. Dit omdat hij heel handig was om water langs de 'onderkant' te laten lopen bij het plassen aangezien alles daar beneden gevoelig was en plassen de hel was. 
• Een joggingsbroek, shirt, vest, grote onderbroek, netonderbroek en een paar sokken voor na de bevalling. De joggingsbroek bleek te klein, het shirt te strak (ik was denk ik van plan om al direct zonder 14 kilo extra naar buiten te lopen maar helaas die droom liep iets anders). Uiteindelijk ging ik in dezelfde broek als ik kwam naar huis (die had ik overigens direct uitgedaan bij binnenkomst in het ziekenhuis en  had ik thuis alleen aangetrokken om over straat te kunnen dus was helemaal schoon). Verder wou ik perse slippers aan dus de schoenen en sokken waren ook niet nodig en mijn badjas zat ook het lekkerste. Kortom: denk GROOT en neem wijde kleding mee. 
• 2  nieuwe grote pyjama shirt/jurken voor tijdens de bevalling. Hiervoor was ik op pad gegaan met moeders. Ik moest er toch een beetje fatsoenlijk uit zien. En wat denk je? Tijdens de weeenstorm (thuis) vroeg ik Jeroen om een oud shirt, die kreeg ik met verfvlekken en al. Je raad het denk ik al die ging nooit meer uit.. de nieuwe shirts leg ik maar weg voor een mogelijk volgende keer. 
• Shampoo, crèmespoeling, bodywash en een haarborstel en elastiek. Deze had ik niet kunnen missen, na de bevalling vond ik het heerlijk om te douche in het ziekenhuis. Ik wilde er bijna niet onder uit. 
• Tandpasta, tandenborstel, bril, lenzen en lezenvloeistof zaten in de koffer maar waren niet nodig. Evenals een oplader voor onze telefoons
• Pepermuntjes voor eventuele stink mondjes (van mezelf of de mensen op me heen) waren ook niet nodig. 
• Voor Jeroen had ik een deo, tandenborstel, extra kleding en een joggingspak mee, want als het langer ging duren en hij wilde wellicht slapen dan had hij zijn spullen in ieder geval mee. Gezien de snelheid van mijn bevalling was dit niet nodig. 
• In de auto stond de maxi cosi en lag een matje om op te gaan zitten (i.v.m. bloedverlies), beide ook erg handig en goed gebruikt. Toen de maxi cosi 'gevuld' mee terug ging naar huis kwamen de tranen van geluk. Hij was gewoon van ons, gezond en wel en mocht met ons mee naar huis. Dat gevoel vergeet ik nooit meer. 
• Zoals eerder aangegeven zijn de meegenomen schoenen de auto niet uit geweest. 
• Verder lag de camera klaar met opgeladen batterijen en SD kaartje erin. Uiteindelijk hebben mijn moeder en het ziekenhuispersoneel nog foto's gemaakt, heel eerlijk was ik daar tijdens de bevalling niet mee bezig achteraf vond ik het wel fijn om dingen terug te kunnen zien. De foto's waren niet heel duidelijk maar voor ons prima, ze zijn toch voor eigen gebruik.  

Bij de eerste weeën stond Jeroen alles al in te pakken in de auto, waarop ik nog zei 'dat kan nog wel even duren hoor'. 7 uur later was Jeppe geboren en na 9 uur liepen we samen alweer terug naar de auto op weg naar huis. Zo snel kan het gaan! Heb ik iets gemist in de koffer? Nee niet dat ik weet. Voor de eventuele volgende keer zou ik wat grotere kleding voor mezelf voor de terugweg meenemen en een volledig setje maatje 44 maar voor de rest gaat dezelfde inhoud weer mee.